Di Stéfano transfer

De lijst van 100

Zo rond de eeuwwisseling vroeg de FIFA aan voetballegende Pelé of hij, in het kader van het honderdjarig bestaan van de bond, een lijst wilde maken van de 100 beste voetballers ooit. De helft moest nog actief zijn, de andere helft gestopt. Eén van de eerste namen die Pelé op papier zette was die van Alfredo Di Stéfano.

Twee uitdagers

De Argentijnse aanvaller maakt van 1953 tot 1964 furore in het maagdelijk witte shirt van Real Madrid. Hij komt in de beste periode van zijn leven binnen in Madrid, maar het had ook zomaar heel anders kunnen lopen. Er waren namelijk twee kapers op de kust voor de doelpuntenmachine uit Buenos Aires. Ook Barcelona maakt jacht op de topscorer van Millionarios uit Colombia, maar komt als verliezer uit de strijd. Om te begrijpen hoe dat precies zo is gegaan, moeten we terug naar het begin van de jaren vijftig.

Grote naam in Zuid-Amerika

Di Stéfano had toen al behoorlijk naam gemaakt in Zuid-Amerika. Bij River Plate speelt hij de pannen van het dak en na zijn transfer naar Colombia, vanwege een staking onder voetballers in Argentinië, wordt hij alleen maar beter. De interesse vanuit Europa laait op, maar er doet zich ook meteen een probleem voor. De FIFA erkent Colombia in die jaren namelijk niet als officieel lid. Contracten zoals die van Di Stéfano zijn in die zin dan ook ongeldig, oordeelt de wereldvoetbalbond. Wat de FIFA betreft was de aanvaller nog steeds speler van River Plate in Argentinië.

De jacht op Di Stéfano

Barcelona en Real Madrid besluiten allebei de jacht op ‘de Blonde Pijl’ voort te zetten. Namens de Catalanen doet technisch directeur Josep Samitier keihard zijn best en namens de Madrilenen probeert voorzitter Santiago Bernabéu er alles aan te doen om Di Stéfano voor zich te winnen. Barcelona schaakt zelfs op twee borden tegelijk. De club zet Joan Busquets in, een Catalaan die in Colombia woont en namens Barcelona de onderhandelingen mag voeren en de boel mag regelen. Probleem daarbij is alleen dat Busquets directeur is van Santa Fe, de gehate aartsrivaal van Millionarios. De club is niet blij met zijn aanwezigheid en leunt meer naar het aanbod van Real Madrid, dat bovendien ook beter is.

Barcelona wint de strijd

Toch komt Barcelona als winnaar uit de bus op het andere schaakbord. De club komt tot een akkoord met River Plate over een transfersom van 1 miljoen Argentijnse peso’s. Zo gezegd, zo gedaan. Toch kondigt Real Madrid kort daarna aan dat het een overeenkomst heeft gesloten met Millionarios, waar Di Stéfano op dat moment speelt. Barcelona maakt zich niet zo’n zorgen: de club denkt er goed voor te staan. De FIFA erkent Colombia niet als lid en zal toch niet toestaan dat Di Stéfano vanuit daar naar Madrid gaat?

Kink in de kabel

Toch loopt het anders. De voorzitter van Millionarios reist af naar Spanje en verleent daar de rechten op Di Stéfano aan Real Madrid. Barcelona blijft met een kater achter en besluit er werk van te maken. Voorzitter Enric Martí Carreto stapt naar de Spaanse bond en doet daar zijn beklag. Het levert echter niets op. De Spaanse bond geeft aan geen zaken te behandelen waarbij buitenlandse voetballers zijn betrokken. Het woord is nu dus aan Di Stéfano zelf: waar gaat hij verder? Terwijl de club om hem touwtrekken, wordt de Argentijnse aanvaller er moe van. Het enige dat hij wil is voetballen in Spanje, van een juridische strijd wil hij niets weten.

De wonderlijke beslissing

Op 15 september 1953 wordt een bijzondere beslissing genomen. De Spaanse bond geeft aan dat zowel Real Madrid als Barcelona de komende vier jaar recht heeft op Alfredo Di Stéfano. Hij moet het ene seizoen voor de ene club spelen en het seizoen erna voor de andere club, te beginnen met een jaar bij Real Madrid. Voorzitter Enric Martí Carreto kan wel door de grond zakken van schaamte en stapt onder druk van de clubleden per direct op bij Barcelona. Het interim-bestuur dat daarna aantreedt verscheurt de papieren in de zaak-Di Stéfano en maakt daarmee de weg vrij voor Real Madrid.

Wat was de rol van Franco?

Boze tongen beweren dat generaal Franco, die het toen voor het zeggen had in Spanje en er een dictatuur op nahield, een vinger in de pap heeft gehad. Als fan van Real Madrid zou hij hebben doorgedrukt en geregeld hebben dat Barcelona-voorzitter Martí Carreto zich terugtrok uit de deal. Bekend is wel dat Martí Carreto vrij onverwacht de Spaanse belastingdienst op bezoek kreeg. Die wilde onderzoek doen naar zijn textielbedrijf en wat zaken nagaan. Als hij dat wilde voorkomen, kon hij bij wijze van ‘gebaar’ besluiten de zaak-Di Stéfano te laten rusten. En zo geschiedde. Was dat de hand van Franco?

Di Stéfano in Madrid

Vanaf dat moment is Di Stéfano speler van Real Madrid. In de elf seizoenen die volgen metselt hij zich in de geschiedenis van de Madrilenen. Hij wint acht keer de Spaanse landstitel en vijf keer de Europa Cup I en maakt deel uit van een gevreesd elftal dat jarenlang het beste team in Spanje en omstreken is. In 282 wedstrijden maakt hij 216 doelpunten, een record dat pas tientallen jaren later wordt verbroken door Raúl en later door Cristiano Ronaldo.

Een legende overlijdt

Op 2014 overlijdt Di Stéfano op 88-jarige leeftijd. Een hartaanval wordt hem fataal. Voorzitter Florentino Pérez zegt dat heel Real Madrid huilt en dat de club een boegbeeld en icoon is kwijtgeraakt. Sir Alex Ferguson, Johan Cruijff, Diego Maradona, Bobby Charlton, Pelé en vele anderen betuigen hun medeleven.